برج خنک کننده رنج می باشد ، رنج اختلاف میان دمای ورود و خروج برج خنک کننده است. به طور مثال اگر دمای ورود به برج خنک کننده برابر ۴۰ درجه سانتیگراد و دمای خروج از برج خنک کننده برابر ۳۰ درجه سانتیگراد باشد بنابراین میزان رنج برابر ۱۰ درجه سانتیگراد می باشد. هر چه میزان رنج بالاتر باشد ظرفیت خنک کاری بالا می رود و به برج خنک کننده بزرگتری نیاز است. البته باید توجه نمود که اگر رنج را ثابت فرض کنیم دمای ورود و خروج هر چه پایین تر باشد میزان ظرفیت دستگاه بالاتر می رود. یعنی اگر دمای ورود ۳۰ و دمای خروج ۲۰ درجه سانتیگراد باشد که رنج برابر ۱۰ درجه سانتیگراد خواهد بود و با حالت قبل برابر است اما در این حالت به برج خنک کننده با ظرفیت بالاتری نیاز است.
اپروچ : یکی دیگر از پارامتر های موثر در طراحی برج خنک کننده اپروچ است که برابر اختلاف دمای خروج و دمای مرطوب برج خنک کننده می باشد. هر چه اپروچ کمتر باشد به ظرفیت بالاتری از برج خنک کننده نیاز است زیرا باید دمای خروج از برج خنک کننده را به دمای مرطوب نزدیک کرد. هر چه این فاصله یعنی اپروچ بیشتر باشد به تناژ برج خنک کننده کمتری نیاز است.
دبی آب : دیگر پارامتر های موثر در طراحی برج خنک کننده میزان دبی آب در گردش در برج خنک کننده است. طبیعی است که هر چه میزان دبی بالاتر باشد به ظرفیت بالاتری از برج خنک کننده نیاز است و هر چه دبی کمتر باشد به برج خنک کننده کوچک تری نیاز است.
دمای مرطوب : آخرین پارامتر های موثر در
طراحی برج خنک کننده دمای مرطوب محیط است که به شرایط جغرافیایی آن منطقه وابسته است. در مناطقی که نزدیک دریا هستند و تابستان گرم دارند دمای مرطوب بالا می باشد ولی معمولا در مناطق خشک دمای مرطوب پایین می باشد.
درباره این سایت